بايد عرض کنم که نماز مانند بسياري از عبادات در اديان مختلف الهي مثل مسيحيت يک نوع ارتباط همگاني با خداوند متعال است. مثل همان عبادتهاي مخصوص مسيحيان که اشاره اي بدان رفت.

فلسفه اصيل نماز در اسلام همانطور که خداوند متعال در متاب خودش بيان کرده است براي ياد خدا بودن است. اما اينکه مگر نميشود تنها و به شکلهاي ديگر با خدا ارتباط داشت؛ جواب اين است که ميشود. اما يکي از فلسفه هاي نماز در يک وقت خاص به شکل خاص و خصوصا نماز به جماعت را ميتوان بحث تضاعف انرژي که امروزه بحث ثابت شده علمي است بيان کرد. مسلمانان خصوصا در اول قوت وقتي ميدانند که ميليونها مسلمان همزمان با آنها درمقابل يک ذات خالق واجب الوجود احد صمد قرار دارد و همه در مقابل آو کرنش ميکنند به همان شيوه اي که فقير و غني و سياه و سفيد و بزرگو کوچک يکسانند، يک حس امنيتي در وجودشان قرار ميگيرد.

و البته اين نماز باعث ميشود تا انسان بتواند. به کمک همين اعمال که در روز چند بار تکرار ميکند در مقابل مشکلات ، سختي ها ، گناهان خود را به همان خالق يکتاي سرمدي متصل کند. و با اين عمل زيباي عبادي بتواند خدا را در تمام لحظه لحظه هاي زندگي اش احساس کند.

اگه تو ضيح بيشتري لازم است باز بفرماييد تا خدمت برسم.