خیلی وقت هست که نتونستم به وبلاگم سربزنم.

از همه کسایی که وقت گذاشتن و مطالبم رو خوندن خیلی ممنونم.

نظرهاتون هم مثل همیشه پر از انرژی مثبت هستش و یکعالمه خوشحالم کرد:)

ممنونم از محبتتون..

چند وقتی هست زندگی جدیدم رو شروع کردم...

زندگی با یک مرد مسلمان ایرانی!

تنها چیزی که تا چندسال پیش حتی فکرش را هم نمیکردم:)

قبل از مسلمان شدنم فکر میکردم زندگی با یک مسلمان که عقاید مذهبی داره خیلی سخت باشه.

فکر میکردم آدم های خشک و سختی باشن که به دین و عقاید و کارهای مذهبی بیشتر از تفریح اهمیت

میدن.

اصلا فکرنمیکردم آدم های مذهبی،تفریح هم داشته باشن.

به تصوراتم نخندین:)

تا حدودی حق داشتم. برای اینکه قبل از اینکه ایران بیام آدم های مذهبی اینطور که گفتم برام تعریف شده بود:)

ولی الان....

زندگی با محمد، سراسر جذابیت و شادی و آرامش هستش...

محمد و خانواده محمد همه تلاششون رو میکنن که من احساس غربت نکنم.

و من توی این خانواده احساس خیلی خوبی دارم.

همه چیز خوب هستش بجز یک مورد.

اون هم این که دلم برای خانوادم تنگ شده

برای خنده های مادرم...

و گاهی بداخلاقی های پدرم..!

ولی اون ها دیگه من رو فرزند خودشون نمیدونن . و من باید این دلتنگی را تحمل کنم...

با همه خنده و تفریح ها و فضای شادی که اینجا دارم ولی باز هم فکر خانواده ، کمی اذیتم میکنه.

ای کاش پدر و مادرم میتونستن با مسلمان شدن من کنار بیان...

خدای خوبم.

تو همه این لحظه ها که دلتنگ هستم هییییچ چیز مثل قرآنت،مثل کتابت به من آرامش نمیده...

ممنون که کمکم میکنی با این سختی ها کنار بیام.

من آدم کم حوصله ای هستم. مطمئنم و ایمان دارم که حضور تو توی قلبم این استقامت رو بهم داده که تا الان روی تصمیمم بمونم.

ممنون که به قول محمد، هوای من رو داری:)

قرار هست یک سفر برم.

یک سفر رویایی...

پر از آرامش...

پابوس امام رضا!

انشااله به زودی:)